01/12/2021

Recensie – 20 jaar The fellowship of the ring

Twintig jaar geleden kwam The fellowship of the ring uit, de verfilming van het eerste boek van J.R.R. Tolkiens iconische The lord of the rings trilogie. Met deze film zette regisseur Peter Jackson een nieuwe standaard voor cinema. Ik herbekeek de film en stelde mezelf de vraag hoe goed hij na twintig jaar nog is.

The lord of the rings gaat over de kleine hobbit Frodo die de Ene Ring moet vernietigen, een magische ring gemaakt door het slechte wezen Sauron. Frodo krijgt hulp van acht reisgenoten die hem vergezellen op de gevaarlijke weg naar de Doemberg, de enige plaats waar de Ring vernietigd kan worden.

Visuele effecten

The fellowship of the ring heeft voor mij geen geheimen meer. Hij kwam uit toen ik nog maar zes jaar was, maar mijn oudere broer was grote fan, dus de film heeft heel mijn jeugd op de achtergrond in onze woonkamer gespeeld. Ik ken de film dus vanbuiten. Ondertussen was het wel al een paar jaar geleden dat ik hem nog eens gezien had, dus voor dit jubileum wilde ik hem graag nog eens herbekijken.

Ik besef dat niet iedereen fan is van dit genre, maar deze film is meer dan een nicheverhaal dat enkel fantasyliefhebbers aanspreekt. Fellowship zit technisch zeer goed in elkaar: het camerawerk is sterk, de Nieuw-Zeelandse landschappen adembenemend en de muziek van Howard Shore prachtig. Het productieteam heeft veel aandacht besteed aan de details; van de kostuums en attributen tot de visuele effecten. Het gebeurt zelden dat een film er na twintig jaar niet gedateerd uitziet, maar dat lukt Fellowship wel. Hij vond de juiste balans tussen praktische effecten en computergestuurde CGI, in tegenstelling tot veel modernere films die door een overvloed aan CGI mij een heel fake gevoel geven.

Oorlogsverhaal

Naast de sterke technische aspecten van de film, is Fellowship ook gewoon een goed verhaal met sterke personages. Als kind vond ik vooral de magie en de vechtscenes leuk. De personages, zeker Aragorn en de elf Legolas, leken me net actiefiguren. Als volwassene zag ik iets helemaal anders. De film is geen actiefilm zoals Rambo, maar een emotioneel oorlogsverhaal. Tolkien baseerde The lord of the rings op zijn ervaringen als soldaat in de Eerste Wereldoorlog en dat zie je in de film terug. Fellowship vertelt het verhaal van een groep mannen die samen de donkere tijden van oorlog doorstaan en emoties zoals verdriet, verlies en hoop met elkaar delen. Het is een verhaal over vriendschap, moed en zelfopoffering. Bovenal gaat het over heldendom en hoe dat op verschillende manieren kan: van de sterke en nobele Aragorn, over de loyale en hoopvolle Sam tot de kleine maar moedige Frodo.

Wat kan ik anders dan besluiten dat deze film na twintig jaar nog steeds een van de beste films ooit gemaakt is? Er is een reden waarom deze film genomineerd werd voor dertien Oscars, waarvan hij er vier won. De film combineert een tijdloos, emotioneel verhaal met prachtige muziek, montage, landschappen en geloofwaardige visuele effecten waar slechts weinig hedendaagse films aan kunnen tippen. Een aanrader voor elke filmliefhebber.

Tekst: Liam Verbinnen, eindredactie: Jeroen De Pauw
Foto: © Liam Verbinnen